Nora leidt het ogenschijnlijk perfecte leventje als de vrouw van de succesvolle,knappe Helmer, die net promotie heeft gemaakt bij de bank en als moeder van hun drie kinderen. Binnenshuis is ze Helmer’s gehoorzame eekhoorntje, voor de buitenwereld de ideale huisvrouw. Nora bewaart echter angstvallig een geheim dat haar perfecte huishouden in één klap kan vernietigen…

Als de louche zaakwaarnemer Krogstad dreigt haar geheim te onthullen slaat hij een bres in de ogenschijnlijke perfectie. Voor Nora dreigt een einde te komen aan haar oude leven en haar hysterisch geforceerde glimlach. Want hoe gaat Nora ommet een mogelijke toekomst waarin niet alles haar aan komt waaien en ze op eigen benen moet staan? Haar op het juiste moment opduikende jeugdvriendin Kristine lijkt uitkomst te brengen tegen de bedreiging. Maar Kristine heeft ook zo haar eigen agenda…

Nora verlangt hevig naar het wonder dat haar man voor haar zal opkomen en haar zal blijven beschermen. Wanneer het tegendeel blijkt stort haar geloof in hem in en wordt duidelijk dat ze op zichzelf is aangewezen. Een uitdaging die ze met beide handen aanneemt.

Het oorspronkelijke stuk speelt zich af tegen de achtergrond van de burgerlijke 19e eeuw. De rolverdeling man-vrouw in de midden en hogere klassen was duidelijk, mannen werkten, vrouwen zorgden voor huishouden en kinderen.

Uitermate belangrijk was ook de mening van "de wereld". Het zou voor de man een schande betekenen als zijn vrouw werkte of zich ontwikkelde. In dat milieu speelt de geschiedenis van Nora.

Gaandeweg ontpopt zij zich van opzittend poppenmeisje tot zelfbewuste vrouw die op zoek gaat naar haar eigen identiteit en plaats in de wereld. Tegen alle stromen in.

Nora’s laatste woorden tegen haar man, ‘ik moet nu eerst mezelf onderwijzen, en dat kun jij niet voor mij doen… Ik heb ook nog een plicht, even heilig, mijn plicht jegens mijzelf…’, werd in 1879 beschouwd als strijdkreet voor de vrouwenbeweging. De thema’s uit deze voorstelling zijn nu nog even actueel als toen.